Evacuatie

De tijd begon te dringen. We konden nu niet te lang meer wachten, anders zou het te laat zijn … Afgelopen weekend moest het gebeuren: de evacuatie van de overgebleven moestuin planten!

Tijdens een van de zonnige koffiebreaks aan de Bovenweg waren we tot de ontdekking gekomen dat er planten opkwamen in wat voorheen de moestuin was. Bieten, rabarber en een heel veldje aardbeien. De bieten lagen in de ‘veilige’ zone maar de rabarber en een deel van de aardbeien lagen precies in het gebied waar binnenkort grond gestort gaat worden. Als er gegraven wordt voor de fundering van de aanbouw en de nieuwe vloer van de bestaande woning, zal de grond die daarbij vrijkomt achter in de tuin worden gestort. Daar ligt de tuin namelijk een dikke meter lager dan bij het huis. Door de grond hier op te hogen, leggen we een basis waarop we straks een garage kunnen bouwen.

Het was afgelopen zondag prachtig weer dus gingen Lois en ik vol moed aan de slag met de rabarber. Ik had op internet gelezen dat het eigenlijk te laat was om deze planten te verplaatsen. Maar ja: levend begraven worden onder een meter zand is ook niet alles, dus stak ik vol goede moed de spade in de grond om de eerste planten eruit te scheppen. Ik zag de wortels al snel zitten en trok aan de plant. Die bleef keurig zitten waar die zat. Dieper scheppen dus en nogmaals trekken. De plant gaf nu iets meer mee maar bleek stevig verankerd in de grond met heel lange, dikke wortels. Er moest goed gegraven worden om alles eruit te halen – en daarna weer goed gegraven om ze weer 6 meter opzij opnieuw in de grond te krijgen. En nu maar hopen dat ze dankbaar zijn voor de redding en aanslaan …

Links: Enorme wortels aan de rabarber plant!  Rechts: Veilig weer geplant.

Onder: Aardbeien ook gered. 

’s Middags hielp Zoë mee om de aardbeien te verkassen. Voorzien van slechts een bescheiden wortelstelsel lieten ze zich gemakkelijk van het ene bed naar het andere verpotten. Appeltje, eitje vergeleken met de ochtend. Ik gaf de plantjes water en wenste ze in stilte een groeizaam vervolg. Dat hebben ze verdiend!

Binnen legden Roger en Bart de laatste hand aan de versteviging van de balken. Lijmen, vastschroeven, nieten: de planken moest immers goed aansluiten op de ondergrond en onderling goed verbonden worden. Maar wat een verschil: we hebben nu een robuust ogend plafond in plaats van de ietwat ielige balkjes van eerst. Natuurlijk hebben we ook meteen de trampoline op zolder geprobeerd. Die veert nu beduidend minder.

Kortom: weer een vruchtbaar weekend in Sint Pancras. En we zijn een week dichterbij de start van de aanbouw.