Maand: mei 2016

Het is officieel: we zijn begonnen aan de opbouw! Eindelijk zie je meer dan alleen een fundament of een contour. We hebben nu een gemetselde ondermuur, waarop het houten frame komt, waarin de muren worden gebouwd. De kozijnen staan ook al voor een deel, waardoor je echt kunt zien hoe diep de woonkamer wordt en hoe de zichtlijn wordt vanaf de voorkant van de woning naar de tuin. In een woord: kicken!

  

  

De vloer van de voorste zolderkamer is nu ook af. Wat een verschil – van de trampoline is vrijwel niets meer over. Zodra de nieuwe gevel aan de achterkant erin zit, kunnen we met de achterkamer verder. En die gevel krijgt razendsnel vorm, dus grote kans dat we binnen een paar weken ook hier verder kunnen.

In de tuin begint alles ook te groeien en bloeien. De rabarber is bijna oogstklaar en tientallen groene zomerkoninkjes sieren de naastgelegen aardbeienplanten. Om ervoor te zorgen dat de vruchten niet op de grond hangen en wegrotten, hebben Lois en ik riet tussen en onder de planten gelegd. Een gevalletje recycling: die riet hadden we nog in ruime mate over na het plaatsen van de zolderramen.

Terwijl we bezig waren, viel het op dat het krioelde van beesten die een kruising leken tussen een rups en oorwurm. Engerds die het op mijn aardbeien hadden voorzien … wegwezen! Lois was nieuwsgierig en ging googlen welke beesten het nu waren. Gelukkig maar, want het bleken larven van de lieveheersbeestje te zijn en dat is vriend nummer een voor alle aardbeienplanten. En gelukkig had ik er maar vier enigszins hardhandig verwijderd. Sorry, mama lieveheersbeestje: ik zal het nooit meer doen!

 

 

Maandagochtend, 06:45 uur. De schuimbetonners stonden voor de deur!

Ter voorbereiding op hun werkzaamheden stonden de week en het weekend ervoor in het teken van alvast leidingen leggen (gas, water, elektra). Daarna moest de vloer worden ‘ingepakt’ met een laag dunne plastic folie.

  

Schuimbeton bestaat uit een mengsel van lucht, fijn zand, cementmortel en water. Hieraan wordt een schuimmiddel toegevoegd waardoor je een soort mousse krijgt die zich heel geleidelijk verspreidt over een vloeroppervlak. Het is licht van gewicht, niet giftig en volledig recyclebaar, en geeft een hoge isolatiewaarde (1,0 rc waarde per 10 cm schuimbeton). Daarom vonden wij het prima passen in ons streven om zo duurzaam mogelijk te isoleren binnen de beperkingen van een oud huis met een kwetsbare fundering.

Voor het storten moest de gehele vloer worden ingepakt in een dunne plastic folie. Als het schuimbeton direct in contact zou komen met het zand dat wij als ondergrond hebben, zou het te snel zijn vocht kunnen verliezen (het water loopt weg in het zand) en zouden de bubbels ‘dood’ kunnen slaan. De weersverwachting voor maandag voorspelde bovendien veel regen, daarom had betonman Joost ons zaterdag het advies gegeven om een dekzeil te spannen over de vloer in de uitbouw, om zowel het gelegde plastic als het gestorte beton droog te houden. Dus bouwden Roger en Bart zondag een mooie, blauwe tent, kunstig vastgemaakt aan een omgekeerde kruiwagen, de latten van de nieuwe fundering en het dak van de bestaande woning.

  

Zondagmiddag lagen Roger en ik gezellig plastic uit te rollen, knippen en plakken in de blauwe tent. De motregen tikte zachtjes tegen het zeil en de achterburen hadden een ‘Foute 100’ feest, waardoor we afwisselend Village People, André Hazes en Tavares als achtergrondmuziek hadden. “Een uurtje werk”, had Joost gezegd. Vier uur (en wat frustraties) later bekeken we ons werk met trots. Het was klaar – het beton kon komen!

Maandagochtend vroeg begonnen de schuimbetonners met de voorbereidingen: latten op maat afzagen, meetapparatuur klaarzetten en het plastic nalopen. Om 07:30 uur arriveerde een enorme betonwagen vol vers beton. Dat moest worden overgegoten in het reservoir van de schuimbetonmannen en toen kon eindelijk de pomp aan.

De maat van Joost begon met een slang de vloer van de nieuwe badkamer te vullen. Hij stond tot zijn enkels in een substantie die het meeste weg had van vloeibare chocolademousse, maar dan lichtgrijs van kleur. Het liep heel langzaam maar wel gestaag door naar de rest van het huis. Binnen iets meer dan twee uur was het klaar: er lag toen 28 kuub schuimbeton in een keurige laag van 30 cm over de begane grond. We hadden weer een vloer!

Het beton moet twee dagen drogen, dan kun je er weer overheen lopen. Als je er nu op zou lopen, zak je weg – zoals een buurkat ontdekte. Ik had de wanhoop op zijn gezicht willen zien toen bleek dat de vloer onder zijn pootjes verdween!

Het mooie weer van vorige week was perfect voor het storten van het fundament. Aannemer Henk legde een mooie grijze rand rondom voor de uitbouw en een streep extra in het midden waarop het stalen portaal zal worden geplaatst. Dit portaal zorgt voor een stevige overgang tussen het bestaande huis en de aanbouw.

   

’s Avonds gingen Roger, Dennis en ik aan de slag met het opvullen van de grote afvalbak. Resten baksteen, hompen beton (waaronder de fundering van de oude garage), oude vloerdelen, resten wandbetimmering; het ruimde lekker op! De laatste latten erin wriemelen had veel weg van een potje omgekeerde Jenga maar zo lukte het om ook de kleinste ruimtes tussen stenen en puin te benutten. Ook afvalbakken zijn niet gratis dus ons ben zuunig!

Op Pinksterzondag verlegden we ons blik naar het leidingwerk. Op aanraden van elektricien Jelle moesten er twee loze leidingen vóór het schuimbeton worden aangelegd: een als vervangende hoofdkabel voor de elektra (mocht die ooit nodig zijn) en een ter voorbereiding op glasvezel (mocht de gemeente Langedijk ooit besluiten ook hip, hot en happening te willen zijn). Daarvoor moesten gaten in de fundering worden geboord en gleuven gegraven in de keuken. Vervolgens moesten de 5 meter lange en best wel dikke buizen vanuit de meterkast naar buiten worden gelegd. Om het nog iets uitdagender te maken, hadden de buizen ook nog een leuke bocht… Het was even zoeken naar de juiste aanpak, maar uiteindelijk lag na dik een half uur duwen, trekken en schuiven de eerste buis op z’n plek. Buis nummer 2 was daarna een makkie. Mocht je het ooit zelf willen proberen: zet de keukenraam open voor extra manoeuvreerruimte en werk naar de meterkast toe in plaats van andersom …

Op Pinkstermaandag waren we het sloopwerk een beetje beu en besloten we aan de vloer op zolder te beginnen. Eerst goed vegen – wat een stof! – en daarna stofzuigen met de bouwstofzuiger – nog meer stof! Toen de vloerdelen schoon als nooit tevoren waren, konden we beginnen met het uitrollen van de vlassen ondervloer. Hoewel het maar een dunne laag is (4,5 mm), geeft het volgens de verpakking een contactgeluidreductie van minimaal 10 dB. Daarop leggen we underlayment platen van vurenhout om de zoldervloer te verstevigen. Het is nog even doorklussen, maar je ziet wel meteen resultaat.

     

Terwijl we aan het klussen waren op zolder, begon de schoorsteen heel hard te piepen. Heel even keken we elkaar verschrikt aan, maar gelukkig hadden we snel door dat dit piepen een tijdelijke oorzaak heeft: twee kauwen hebben een nest in de schoorsteen gemaakt. Zodra zij hun ouders op het dak horen, zetten de jonkies het op een piepen: honger, honger, honger! Volgend jaar moeten pa en ma kauw op zoek naar een andere nestplek. Dan brandt er als het goed is een houtkachel in huize Jochems!

Woensdagochtend begon Herman met graven. Eerst was de binnenkant van het bestaande huis aan de beurt. Met uiterste precisie en bijna gracieus wist hij de toch wel heftige machine tussen de muren door te manoeuvreren. Toen hij klaar was, haalde ik opgelucht adem: mijn nachtmerriescenario van een graafmachine die door de muren denderde, was gelukkig geen werkelijkheid geworden!

  

De grond die uit de woning kwam, werd zorgvuldig op een hoopje geschoven. Naarmate de middag vorderde, werd de hoop een steeds hogere berg maar gelukkig paste het nog prima in de tuin. Een dag later – Hemelvaartsdag – werden we verrast met opnieuw activiteit op de Bovenweg. Nu werd de fundering van de uitbouw uitgegraven. Zo werden voor het eerst de contouren van het nieuwe huis zichtbaar. We gingen met Henk in ‘de badkamer’ staan, om de precieze lengte op te meten. Daarna liepen we trots door ‘de slaapkamer’ en eindigden in ‘de woonkamer’. Nu de muren nog…

 

Binnenshuis is het een grote zandbak. Dat blijft zo totdat het schuimbeton over twee weken gestort wordt. In de moestuin beginnen de geëvacueerde aardbeien spontaan te bloeien. Uit pure dankbaarheid, denk ik, nu de grote berg zand hun overgebleven maatjes volledig heeft bedolven.

 

Deze week de bouwplaats opruimen. We hebben in de zinderende hitte stapels oude bakstenen van boven bij het huis naar beneden in de moestuin gesjouwd. Alle restanten kunnen samen met het hout in de nieuwe puinbak. Dan is het allemaal wat overzichtelijker en kunnen we nog beter bij de nieuwe koffiecorner. Misschien wordt het wel een nieuwe trend: filterkoffie geserveerd in plastic bekers, in een ouderwetse bouwkeet. Authentiek!

 

Na de tegenvaller van vorige week, zat de schrik er even in. Niet de beste week om zelf wat muren te slopen … Maar ja, dat stond nu eenmaal op de planning!

Aannemer Henk en zijn mannen hebben namelijk de achtergevel gesloopt, de wand tussen keuken en straks eetkamer deels weggehaald en een opening gemaakt voor een schuifdeur in de muur tussen de nieuwe eetkamer en nieuwe woonkamer. Langzaam maar zeker ontstaan zo de contouren van het huis dat we voor ogen hebben. Dat geeft de burger weer moed.

       

Nu waren we op het punt gekomen dat de vloeren eruit moesten. In de aanbouw en in het bestaande huis komt namelijk schuimbeton als isolerende ondervloer. Het voordeel daarvan is dat het licht is maar toch een relatieve hoge isolatiewaarde heeft: de laag van 30 cm die wij voor ogen hebben, levert een Rc-waarde van 3 op. Daarmee wordt de vloer net zo goed geïsoleerd als die van onze huidige woning. Bovenop het schuimbeton komt vloerverwarming, en daarop een dekvloer met 10 cm woonbeton.

Om in totaal 40 cm beton te kunnen storten, moet een en ander uitgegraven worden met een graafmachine. Daarvoor moeten weer alle houten vloeren eruit, evenals de trap en alle niet-dragende muren. We hadden met Henk afgesproken dat wij dat zouden doen, dus begonnen Roger en ik op Koningsdag met de achterkamer. Het was even wrikken maar gelukkig lieten de oude vloerplanken vrij snel los. De balken waarop ze waren vastgemaakt, bleken ondersteund te worden door stapeltjes bakstenen op het zand. Die moesten ook allemaal naar buiten. En er bleken niet alleen losse bakstenen te liggen: bij het weghalen kwam ook de structuur van een kleine kamer tevoorschijn, met boeren plavuizen op de grond. Leuk! Maar… ook die moesten eruit. En daaronder bleek weer een laag bakstenen te liggen. Kortom: met het weghalen van de houten vloer, groeide ook de stapel stenen in de achtertuin.

   

De schoorsteen bleek echt vakwerk: hij was gemetseld op de houten planken. Geen goed idee om die vloer er zomaar tussenuit te halen! Henk en zijn mannen hebben een laagje stenen tussen de schoorsteen en de fundering gemetseld, waarna het hout toch nog veilig weg kon. Grote zucht van opluchting!

Zaterdag gingen we verder, met hulp van Max en Dennis. Er moesten nog twee muren worden gesloopt – dat wilde Max best doen, om alle examenstress af te reageren. Dennis en ik vulden een grote container met afvalhout en hielpen daarna Roger met de vloer. Al snel stuitten we weer op kleine kamerstructuren, met opnieuw van die leuke plavuizen (ditmaal gelukkig gewoon op het zand). Nog meer stenen voor in de tuin.

   

Zondag sloopten Roger en ik voorzichtig de oude keuken eruit. De waterkranen in de bijkeuken bleken niet van de hoofdkraan maar van de douche te zijn. Dus moesten de stenen luiken in de voortuin weer open om de hoofdkraan dicht te draaien. Daarna gingen er nog wat kruiwagens bakstenen naar buiten en toen konden we eindelijk beginnen met de sloop van de keukenvloer. Enthousiast ging Roger aan de slag met de reciprozaag om het eerste deel weg te zagen. De vloer bleek gebouwd op dikke, houten balken die deels in de buitenmuur verankerd waren. De planken zat goed vast: spijkers waren vroeger vast heel goedkoop, want ze waren in grote hoeveelheden gebruikt! Dus zaagde Roger de planken langs de balken af en trok daarna de balken uit de gevel. Dat kostte wat meer tijd maar… er waren geen bakstenen!

Zondagavond waren we allebei kapot maar wel voldaan over het vele werk dat in een weekend was verzet. Nog even de laatste bakstenen verwijderen en dan kan woensdag de graafmachine aan de slag!