Maand: april 2016

Maandag 25 april: groot feest wat ons betreft, omdat het de dag is dat de aannemer begint. Eindelijk kunnen we beginnen met de opbouw! Als eerste zal de gevel op de begane grond uitgezaagd worden en ondersteund door een stalen portaal. Om drie uur ’s middags fiets ik naar de Bovenweg voor overleg met aannemer Henk en installateur Ron. Eerst even achter kijken natuurlijk …

Tot mijn verbazing ligt niet de gevel van de begane grond eruit, maar die van de verdiepingsvloer. Ik kijk zo de zolder in, naar de balken die Roger met bloed, zweet en tranen heeft geplaatst afgelopen week. “Ik wist niet dat die gevel er ook uit moest”, stamel ik tegen bouwer Marcel. “Was ook niet de bedoeling”, antwoordt hij. “Toen we de windveren van het dak afhaalden en de stutten gingen plaatsen, begon de gevel uit elkaar te vallen!” Vanaf de buitenkant was niets te zien maar blijkbaar was de specie tussen een deel van de bakstenen vergaan. De gevel werd alleen bijeen gehouden door de druk van het dak. Toen de windveren werden weggehaald, was die steun ineens verdwenen.

 

Gelukkig zijn er geen gewonden gevallen. En is de gevel nu op de modder gevallen en niet twee maanden later op de nieuwe aanbouw. Maar leuk is het niet, zo’n tegenvaller. Het kost weer tijd, geld, moeite en – voor gisteren – de goede humeur. Aannemer Henk verzekert het ons dat het goed komt en mooi wordt. Zij hebben ergere dingen meegemaakt bij hun (ver)bouwwerkzaamheden. Wij, met onze geschiedenis van nieuwbouwhuizen, niet. We vertrouwen maar op de kennis en kunde van de mannen. En eerlijk is eerlijk, het heeft ook z’n voordelen: nu wordt de gevel boven net zo als de gevel beneden en meteen goed geïsoleerd. Maar toch liever geen ‘verrassingen’ meer van deze omvang!

 

 

 

Er was eens een struik. Een mooie struik die in het voorjaar bloeide met tal van witte bloemen. Dat deed hij al jaren, vol overtuiging. Daardoor was hij groot gegroeid. De struik lag stevig verankerd in de vruchtbare Langedijkse aarde, op iets minder dan 3 meter afstand van onze nieuwe woning. Een prachtige plek, ware het niet dat de buitenmuur van de nieuwe badkamer precies daar moet komen … En hoewel we het echt een heel mooie struik vonden, wilden we ook erg graag een badkamer. Dus ging afgelopen zaterdag de schop resoluut in de grond.

 

Machtige wortels bleek de struik te hebben. Zo groot dat ze bijna niet bloot te leggen waren. Dapper ging Roger ze te lijf met een zaag en een koevoet. De struik hield vol. De overbuurman kwam kijken: “Het is wel een gevecht, hè”, zei hij. Dat was het, al zou je misschien nog beter van een uitputtingsslag kunnen spreken. Maar na bijna een dag graven, zagen, duwen en trekken had Roger hem eruit. Victorie! We hebben de struik gestekt en gaan ‘m zeker herplanten in de tuin. Maar ver weg van het huis …

Binnen moesten de prachtige nieuwe balken in de plamuur worden gezet, zodat de schroefkopjes straks onzichtbaar zijn. Niet gehinderd door enige voorkennis of ervaring, ging ik daarmee aan de slag. Na één balk had ik de slag te pakken – en waren mijn handschoenen en broek aardig wit.

 

De dag erna moesten de balken geschuurd worden met een elektrische schuurmachine. Wederom niet gehinderd door enige voorkennis of ervaring, ging ik vol goede moed aan de slag. Het duurde nu wat langer om de slag te pakken te krijgen maar mijn haren en trui waren wel veel sneller wit. Alles voor het goede doel: strakke balken die we binnenkort in de lijnolieverf kunnen zetten.

Schrootjes slopen, tegels hakken, plamuren, schuren – zo leer je als stukjestikker nog eens wat anders. Roger is mijn grote voorbeeld. Hij pakt immers zonder schroom iedere nieuwe klus op, onder het prachtige motto van Pippi Langkous: ‘Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan!’ Samen kunnen we al meer dan 28 jaar de hele wereld aan. De volgende klus is dakisolatie: ook dat gaat ons dus lukken!

 

 

 

 

 

De tijd begon te dringen. We konden nu niet te lang meer wachten, anders zou het te laat zijn … Afgelopen weekend moest het gebeuren: de evacuatie van de overgebleven moestuin planten!

Tijdens een van de zonnige koffiebreaks aan de Bovenweg waren we tot de ontdekking gekomen dat er planten opkwamen in wat voorheen de moestuin was. Bieten, rabarber en een heel veldje aardbeien. De bieten lagen in de ‘veilige’ zone maar de rabarber en een deel van de aardbeien lagen precies in het gebied waar binnenkort grond gestort gaat worden. Als er gegraven wordt voor de fundering van de aanbouw en de nieuwe vloer van de bestaande woning, zal de grond die daarbij vrijkomt achter in de tuin worden gestort. Daar ligt de tuin namelijk een dikke meter lager dan bij het huis. Door de grond hier op te hogen, leggen we een basis waarop we straks een garage kunnen bouwen.

Het was afgelopen zondag prachtig weer dus gingen Lois en ik vol moed aan de slag met de rabarber. Ik had op internet gelezen dat het eigenlijk te laat was om deze planten te verplaatsen. Maar ja: levend begraven worden onder een meter zand is ook niet alles, dus stak ik vol goede moed de spade in de grond om de eerste planten eruit te scheppen. Ik zag de wortels al snel zitten en trok aan de plant. Die bleef keurig zitten waar die zat. Dieper scheppen dus en nogmaals trekken. De plant gaf nu iets meer mee maar bleek stevig verankerd in de grond met heel lange, dikke wortels. Er moest goed gegraven worden om alles eruit te halen – en daarna weer goed gegraven om ze weer 6 meter opzij opnieuw in de grond te krijgen. En nu maar hopen dat ze dankbaar zijn voor de redding en aanslaan …

  

Links: Enorme wortels aan de rabarber plant!  Rechts: Veilig weer geplant.

Onder: Aardbeien ook gered. 

’s Middags hielp Zoë mee om de aardbeien te verkassen. Voorzien van slechts een bescheiden wortelstelsel lieten ze zich gemakkelijk van het ene bed naar het andere verpotten. Appeltje, eitje vergeleken met de ochtend. Ik gaf de plantjes water en wenste ze in stilte een groeizaam vervolg. Dat hebben ze verdiend!

Binnen legden Roger en Bart de laatste hand aan de versteviging van de balken. Lijmen, vastschroeven, nieten: de planken moest immers goed aansluiten op de ondergrond en onderling goed verbonden worden. Maar wat een verschil: we hebben nu een robuust ogend plafond in plaats van de ietwat ielige balkjes van eerst. Natuurlijk hebben we ook meteen de trampoline op zolder geprobeerd. Die veert nu beduidend minder.

Kortom: weer een vruchtbaar weekend in Sint Pancras. En we zijn een week dichterbij de start van de aanbouw.

 

 

De kop is eraf: afgelopen woensdag en donderdag hebben Arjen en Marcel van Jonker & Meijerhof de dakramen geplaatst. Wat een licht ineens op zolder – en je hebt vanaf de voorkamer een prima uitzicht over de Bovenweg tot aan de volgende bocht, ter hoogte van het verzorgingshuis.

Om de ramen te plaatsen, moesten de mannen eerst het riet dat ter plekke als isolatie dient, verwijderen. Dan pas konden de gaten gezaagd worden voor de ramen. Daarom staan er nu vier (!) grote zakken met riet in de oude woonkamer. Er zit toch veel meer riet in zo’n dak dan ik dacht, heel dicht op elkaar gepakt. Dat laten we dan ook lekker zitten als we de boel boven isoleren. Gelukkig maar – anders zou het hele huis vol staan met zakken riet! Er worden latten getimmerd waartussen de nieuwe isolatielaag wordt gepropt. Daarna wordt het geheel afgewerkt met gipsplaat.

  

Afgelopen weekend hebben we de laatste verfresten van de balken gehaald. Ze zijn nu klaar om aan weerskanten verstevigd te worden met planken van circa 19 mm. Zo ontstaat een dikke balk die veel meer stijfheid geeft aan de vloer er boven. Tussen de balken komt ook nog een laag gipsplaat en op de vloer wordt een triplex laag getimmerd. Als het goed is, maakt dat een einde aan de houten trampoline die we nu nog op zolder hebben.

Maar het was niet alleen maar klussen deze week. Zaterdagavond hadden Roger en ik een leuk uitje aan de bouwactiviteiten te danken: business seats voor de voetbalwedstrijd AZ-PSV in het AFAS Stadion. Ik had voor de lol meegedaan aan een Facebook-actie van bouwmarkt Gamma, met een foto van Max die een Gamma puinemmer leegt. Tot mijn stomme verbazing kon ik op vrijdag 1 april (geen grap!) de kaarten ophalen. Het was bij vlagen een mooie wedstrijd, helaas met een minder fraaie uitslag – 2-4 verloren – maar sowieso een leuke oppepper tussendoor voor een voetbalfanaat als ik.

 

Deze week hopen we de laatste afspraken te maken met de installateur en het bedrijf dat de betonvloer gaat verzorgen. En dan is het aftellen tot 18 april en de start van de aanbouw!