Maand: juni 2016

Donderdagochtend, kwart voor zeven. Aan de Bovenweg ter hoogte van nummer 171 is het een drukte van belang. Een betonmixer, een pompwagen en diverse busjes vormen een formidabel obstakel in de ochtendspits. Het regent pijpenstelen bovendien. “Het is maar voor even”, houd ik mezelf voor, terwijl ik fervent hoop dat er geen ongelukken gebeuren door ons toedoen.

 Stalenmatten dekken de verwarming af.

Roger slijpt nog een laatste randje van een stalenmat – de aarddraad voor de badkamer kon namelijk net niet worden vastgeklemd – en dan is het zover: het storten kan beginnen! Vier man sterk staan ze te pompen en vlak te maken, de betonmannen van West-Friesland vloeren. Het beton ziet eruit als zwarte derrie, vol klonten en steentjes. Als je het ziet, vraag je je af hoe dat ooit een vlakke vloer moet worden! Het gaat enorm snel. Eén man houdt de slang vast waardoor de beton wordt gepompt. Twee mannen met grote vegers verspreiden het vervolgens zo egaal mogelijk over de vloer en de vierde houdt met een houten stamper met laser bij of de vloer de gewenste dikte heeft. Het is een fascinerend gezicht. Ondertussen praten de mannen over koetjes en kalfjes en worden er flauwe grappen uitgewisseld. Ze zijn overduidelijk goed op elkaar ingespeeld.

 

Als we om half een weer gaan kijken, staan de vlinderapparaten al klaar. ‘Vlinderen’ is een poëtische benaming voor een proces waarbij de toplaag van het hardende beton wordt bewerkt om een dichte, harde bovenlaag te creëren. Het heet vlinderen vanwege de ronde beweging die de machines maken. Verder is er niets lichts en lievigs aan – het maakt een enorme herrie! We hebben de omringende buren van te voren gewaarschuwd, ook omdat de werkzaamheden kunnen uitlopen afhankelijk van de droogtijd van het beton. Gelukkig is het buiten 25 graden, dus gaat het uitharden best snel en zijn de mannen al rond vijf uur klaar.

We mogen een aantal dagen niet over de vloer lopen. Die duren lang. Reikhalzend gluren we door de ramen naar binnen, naar het vlak gepolijste oppervlakte. Vrijdag krijgt de vloer nog een waslaag, om het nog minder poreus te maken en zaterdag worden op strategische plaatsen zaagsneden aangebracht om te (proberen te) voorkomen dat de vloer op andere plaatsen gaat werken en scheuren.

 

Het resultaat (links) en het verschil tussen wel en niet gevlinderd.

Nu hebben we een prachtige woonbeton vloer maar er moet nog wel veel gebouwd worden in huis. Het is niet realistisch om te verwachten dat bouwers Marcel en Arjen de komende weken op kousenvoeten door het huis lopen en dat er nooit iets op de grond valt in die tijd. Daarom kopen we zaterdag 100 m2 van het aller-goedkoopste tapijt om de nieuwe vloer af te dekken. Dan kunnen de mannen rustig met hun werkschoenen door het huis banjeren en naar hartenlust zagen en schroeven.

Zondag snijden we het tapijt op maat. Het voelt bijna alsof we al gaan verhuizen. “We kunnen er zo in, alleen de meubels nog”, grappen we met elkaar. Nog even wachten – binnenmuren en deuren zijn tenslotte ook best handig. Maar gelukkig staan die al voor de komende week in de planning!

 

Weer een mijlpaal bereikt: we zitten binnen droog! Er ligt een heus dak van zwart EPDM rubber en er zit glas in de ramen. Het is wel weer even wennen om de achterdeur of de tuindeuren te gebruiken. Daarom hebben Arjen en Marcel een zak op de zijraam geplakt, die als tijdelijke ‘deur’ diende. Het voorkomt een hoop blauwe plekken op voorhoofden, vermoed ik …

De muren van de badkamer zijn ook al geplaatst, waardoor je een nog beter gevoel krijgt van de grootte van de verschillende ruimtes. Roger en ik hebben al ‘droog’ gedoucht en tanden gepoetst – dat gaat prima passen.

  

De badkamer (links) en daarnaast de slaapkamer.

De plafonds zijn geraggeld: er is een raamwerk van latten (tengels) aangebracht, waarop later de gipsplaten ter afwerking kunnen worden vastgemaakt. In de keuken is er ook vlas tussen gedaan, ter isolatie. In de aanbouw is dat niet nodig; daar is op het dak geïsoleerd, met dikke platen isolatiemateriaal.

  

Op zolder zijn Roger en Bart begonnen met vlas proppen tussen de balken. Je merkt het effect meteen: op de warme zondagmiddag was het in de voorkamer, waar alles min of meer klaar is, minder warm dan op de overloop en in de achterkamer. Het vlas wordt nu nog even op z’n plaats gehouden door een felgele, dampdichte folie – denk dubbeldikke vuilniszak – maar wordt later afgewerkt met een dun plaatje OSB en gips. Maar eerst mag elektricien Jelle wat draden trekken voor licht en stopcontacten plaatsen.

 

Aan een vaste trap wordt ook gewerkt. Het is even passen en meten omdat we graag én een beloopbare trap willen én een deur naast de trap, naar de nieuwe werkkamer. Keuzes, keuzes maar aannemer Henk kwam met een slim voorstel voor een trap met kwartslag waarbij beide mogelijk zijn. Hopelijk vindt het bedrijf dat de trap gaat maken het ook een goed plan, dan hebben we over enkele weken weer een normale treden in plaats van laddersporten.

In het weekend en maandagavond zijn alle ruimtes leeggehaald en geveegd, klaar voor de vloerverwarmingsmannen die morgen hun werk komen doen. Woensdag wordt dat eventueel afgemaakt en komen er stalen matten over de buizen, ter versteviging voor het woonbeton. Donderdag is betondag: dan wordt het woonbeton gestort en gevlinderd. We zijn heel benieuwd naar het eindresultaat.

Slim: ‘planken’ voor bouwmateriaal.

Dankzij de vele zonuren van de afgelopen weken is het heel hard gegaan met de aardbeien. In het weekend hebben we genoten van de eerste oogst. Heerlijk zoet zijn ze; ik begrijp die merels helemaal!

Het loopt nog steeds als een trein. De aanbouw heeft een dak – nu nog alleen van hout, maar vanaf deze week ‘geplakt’ en dus waterdicht – met een mooie dakrand als afwerking. Ook zijn de buitenmuren nu dicht. Met de blauwe folie ziet het er nu nog uit als een smurfenhuisje maar dat komt helemaal goed als het hout aan de buitengevel wordt bevestigd.

  

Deze week staat in het teken van het wind- en waterdicht maken van de aanbouw. Naast het dak wordt ook het glas in de ramen geplaatst. Dan kunnen we niet meer via een loopplank door het zijraam naar binnen, maar moeten we weer gebruik gaan maken van de achterdeur. Even wennen weer maar o zo fijn!

Zodra alles dicht is, wordt de vloerverwarming gelegd. Twee dagen later wordt het woonbeton gestort en gevlinderd. Deze afwerking vergroot de dichtheid van het beton zodat het als woonvloer kan worden gebruikt. Daarna gaat er een waslaag overheen, ter bescherming. En dan heel goed afdekken met stucloper en dunne platen zodat iedereen er onbekommerd overheen kan banjeren met z’n modderschoenen zonder hem te beschadigen. Wel zo rustig als je niet steeds “Pas op de vloer!!!” hoeft te roepen …

Op zolder is Roger bijna gereed met het raamwerk voor de isolatie. Het vlas wordt woensdag geleverd, dan kunnen we gaan ‘proppen’. Dat zal ook enorm schelen met geluiden van buiten. Nu zit er alleen riet tussen de kamers en de dakpannen, dus hoor je alles heel erg goed. Over geluid gesproken: de schoorsteen piept niet meer. Hoogstwaarschijnlijk zijn de jonge kauwen uitgevlogen en kan de kachelspecialist binnenkort naar het rookkanaal kijken zonder het nest te verstoren.

De moestuin heeft de eerste rabarber opgeleverd – heerlijk friszuur – en een paar mooie rode aardbeien – lekker zoet. Helaas hebben de merels ook ontdekt dat de vruchten bijna rijp zijn. Tijdens het koffiedrinken buiten zag ik een moeder vogel brutaal door de planten hippen en met een snavel vol fruit wegvliegen. Als we zelf de aardbeien willen eten, zullen we een net moeten spannen. Zijn de lieveheersbeestjes ook meteen beschermd 🙂

 

De opbouw loopt als een trein! Bouwers Marcel en Arjen maken echt meters. Iedere dag krijgt de aanbouw steeds duidelijker vorm. Naast de kozijnen en het frame van de muren, hebben we inmiddels ook het frame van het dak. Daardoor zie je heel duidelijk het hoogteverschil tussen oud en nieuw: oud is plafondhoogte 2.10 m (en af en toe bukken voor de balken als je langer bent dan 1.80m), nieuw is plafondhoogte 2.50 m.

 

Ook Roger zit niet stil. De afbouw van de zolder verloopt gestaag. Over de hele verdieping ligt nu een mooie, nieuwe vloer. Daarvoor moest eerst een oude luik wijken – we hebben ‘m bewaard. Ook wordt hard gewerkt aan het frame voor het isolatiemateriaal. Hier gaan we vlas van 12 cm toepassen, dat op het riet komt en met een dampdichte folie wordt afgedekt voordat we de muren aftimmeren, hoogstwaarschijnlijk met houten planken in plaats van gips.

  

De voorgevel wordt eveneens met vlas geïsoleerd en met hout afgewerkt. De achtergevel – degene die er begin april spontaan uitviel – is inmiddels in ere hersteld en zal er straks nog beter uitzien dan daarvoor. Aan de buitenkant wordt het met zwarte houten planken bekleed, waardoor het veel beter bij de nieuwe uitbouw past. Een geluk bij een ongeluk, zo gezegd.

  

Terwijl Roger zo druk was op zolder, gaf ik de opgedikte balken een eerste lik verf. We gebruiken daarvoor lijnolieverf, in lijn met de manier waarop de oorspronkelijke balken waren geschilderd. Bovendien past het ook binnen het duurzame geheel en ruikt het best lekker.

Tussendoor was het heerlijk om even koffie te drinken in de tuin. Door het mooie weer schieten de aardbeien uit de grond en staan er allerlei wilde bloemen in bloei. Genieten!

  

Vandaag is het vlakke daklicht geleverd. Een enorme plaat driedubbel glas van 90 x 180 cm, die maar liefst 94 kilo weegt. Marcel en Arjen keken even bedenkelijk – hoe gaan we dit op het dak krijgen?! – maar vinden ook daar vast een oplossing voor. Volgende week wordt het dak geplakt en kan de vloerverwarming gelegd worden. En weer een week later komt de woonbeton vloer …

We blijven dus meters maken de komende tijd! En dat is ook nodig, want we tellen af naar 1 september …