Maand: juli 2016

Het is wit en het verschijnt op steeds meer plafonds en muren in huis … Gips! Stukadoor Remco tovert de ene ruimte na de andere om in gladde, witte perfectie. Perfectie waar heel veel werk in zit: opsmeren, laten opstijven, strijken, laten opstijven, met een regel glad maken, nogmaals laten opstijven en dan met een spons afwerken … Een fascinerend proces. Ik zal nooit meer gedachteloos naar een muur kunnen kijken.

  

Ook elektra zal ik nooit meer vanzelfsprekend vinden. We hebben alles vernieuwd: er ligt 500m (!) pijp in de Bovenweg, verstopt door plafonds en muren, en voorzien van elektradraad of kabel. Binnenkort ook van schakelmateriaal voorzien en aangesloten op de splinternieuwe meterkast. De tijd van drie groepen ligt ver achter ons…

Aan de buitenzijde hebben we sinds donderdag prachtige zinken goten en regenpijpen. Er was een kleine herschikking van het budget voor nodig, want zink is stukken duurder dan plastic. Maar, eerlijk is eerlijk, zink is ook stukken mooier dan plastic en we zijn heel blij met het eindresultaat.

Nog een opsteker: we hebben weer een wc die je kunt doorspoelen. Weken zijn we met een emmer water naar het toilet getogen maar nu is het met een druk op de knop geregeld. Wat een weelde!

  

Het zijn kleine stappen op weg naar een ECHT huis maar wat word ik er blij van! Terwijl ik de dagen op de kalender afstreep (nog vijf weken tot V-Day!) houdt de herinnering aan deze kleine mijlpalen mijn bloeddruk in toom. ‘Ik denk dat we het gaan halen’, zeg ik zachtjes, terwijl ik voor de zekerheid duim en het op hout afklop.

 

De bouwmagie zette zich deze week in onverminderd tempo voort. Zo is de badkamer onder de kundige handen van tegelzetter Fred veranderd in een ruimte waarin je je straks al ziet douchen. Ineens worden ook de afmetingen beter zichtbaar en denk je: best een goed formaat badkamer. En heb ik ook nog geleerd dat een installateur en een tegelzetter niet kitten – dat is een beroep op zich. Dat was dus weer even zoeken en bellen maar ook de kitter lijkt in orde te komen (hij heet Kees, die hadden we nog niet op de bouwplaats lopen).

Boven op zolder heeft Roger zich een paar dagen flink druk gemaakt, met hulp van Bart, Max en ondergetekende. Het resultaat: een voorkamer die nu op een slaapkamer lijkt in plaats van een verzameling hout, riet en vlas in gele plastic verpakt. Ook de achterkamer krijgt goed vorm. Nog even en het is voorgoed gedaan met de Sahara-zolder. Ik kan niet zeggen dat ik het zal missen …

Ondertussen hebben we ook een haardenman op bezoek gehad om te kijken of onze plan B voor het rookkanaal gaat werken. Hij stelde eerst voor om het bestaande rookkanaal en de schoorsteen af te breken. Als ik dat twee maanden eerder had gehoord, had ik waarschijnlijk ‘ja’ geroepen en waren we vol goede moed een weekend gaan slopen. Maar we zijn nu aan het opbouwen. Ik wil niet meer slopen – ik wil dat het klaar is want de verhuizing is al over zes weken. (Mijn maag draaide zich even om toen ik ‘zes’ typte. Ik moet nog alles inpakken…)

Toen dat plan eenmaal van tafel was, kon plan B gelukkig ook zijn goedkeuring wegdragen. In de showroom hebben we een prachtige houtkachel van Hase uitgezocht. Door de speksteen om de kachel blijft hij tot zes uur na het doven van het vuur warmte uitstralen. Dus kom maar op met die kou – de familie Jochems gaat vlammen!

Maar de prijs voor metamorfose van de week gaat zonder enige spoor van twijfel naar de voorgevel van het huis. Leo en Jan kwamen, zagen en transformeerden: het nogal viezige, vlekkerige lelijke eendje is een prachtige, zachtgele zwaan geworden. Kwestie van oude voegen eruit, schoonmaken en nieuwe voegen erin. En dat alles binnen vier dagen – chapeau!!

  

De laatste week vindt een ware transformatie plaats. De ruimtes in huis worden in rap tempo echte kamers. Dat komt door twee dingen. Ten eerste wordt het elektra aangelegd door Jelle, waardoor we steeds na moeten denken hoe we de boel gaan indelen – waar komt een lamp, waar komt een stopcontact. Daardoor zien we nu als het ware de meubels al staan als we door de lege ruimtes lopen. Ten tweede worden de muren van gipsplaat voorzien, waardoor ze in een klap heuse muren worden in plaats van raamwerken waarin isolatiemateriaal wordt gepropt.

  

Ook de trap staat er. Hij werd op woensdagmiddag als bouwpakket aangeleverd, zonder werkbeschrijving. Marcel gaf snel een paar tips en meldde en passant dat hij hem vrijdagochtend wilde plaatsen … Donderdagavond stonden Roger en ik met een stapel traptreden – keurig genummerd, dat wel – en de bomen waar ze in zouden moeten komen. ‘Waar zullen we beginnen?’ vroegen we ons af. Twee uur later waren we supertrots op onszelf en lag er een complete trap op de grond. Nadat de trap ook Marcels goedkeuring had gekregen, werd hij inderdaad geplaatst. Geen ladder meer – wat een luxe!

 

 

Vandaag was het weer een drukte van belang op de Bovenweg. Tegelzetter Fred kon onverwachts eerder beginnen – hoera! – en heeft met groot gevoel voor symmetrie anderhalve muur met witte wandtegels bekleed. Voormalige buurman Leo heeft samen met zijn broer Jan de oude voegen van de zijgevel en voorgevel eruit geslepen. Later in de week zullen zij ze van nieuwe voegen voorzien , zodat we er zeker van kunnen zijn dat de gevels waterdicht zijn (en er veel beter uitzien bovendien). En natuurlijk waren Marcel en Arjen ook druk in de weer met nog meer gipsplaten. Drukte, herrie, tienduizend vragen – zal ik vanuit de muur of het raam tegelen; welke kleur voeg wil je; kan deze muur dicht? – maar het is het allemaal waard. Want het is een magisch gevoel als alle puzzelstukjes in elkaar vallen en je een nieuw thuis geboren ziet worden.

 

 

 

 

 

De bouwers gingen de laatste week niet langer als een trein maar als de brandweer! De buitenkant is al volledig betimmerd met prachtige Douglas planken, die verduurzaamd zijn en in de loop der tijd zullen vergrijzen. Het dak heeft nu rondom een mooie zinken kraal, waardoor het echt helemaal ‘af’ oogt. En last maar zeker niet least hebben we nu in plaats van het nogal gewone bakstenen geveltje dat tijdens de eerste bouwdag sneuvelde, een mooie, zwarte houten gevel met sierlijke spijkers. Over een geluk bij een ongeluk gesproken …

  

Dit is ook het moment dat veel van onze keuzes voor een duurzame benadering naar voren komen. Zo hebben we in de badkamer een douchegoot met warmte terugwinsysteem: met de warmte van het afvoerwater wordt het nieuwe douchewater deels verwarmd. Het dak is extra verstevigd zodat we ‘m volgend jaar of het jaar erop met sedum plantjes kunnen bedekken. Dat is goed voor de biodiversiteit – bijen, vlinders en vogels zijn er dol op – en isoleert nog eens extra, waardoor het ’s zomers koeler en ’s winters warmer blijft in huis. Van het dak komen drie afvoerpijpen waarvan maar een wordt aangesloten op het riool; de tweede wordt aangesloten op een regenton (water voor de plantjes) en de derde wordt gekoppeld aan een drainagebuis die naar de moestuin leidt. Tot slot hebben we 14 zonnepanelen besteld, die op het schuine dak van de zolder en het platte dak van de keuken worden geplaatst. Die zijn als het goed is samen goed voor circa 3500 kWH.

De binnenmuren krijgen ook steeds meer vorm. De kozijnen voor de deuren zijn geplaatst en de draairichting is bepaald. Daar je sta je dan, met een denkbeeldige deurkruk in je handen om te beslissen wat het meest natuurlijk aanvoelt! Door de muren en in het plafond is het een georganiseerde brij van elektrapijpen en draden, voor stopcontacten en verlichting. Ik had er nooit bij stil gestaan hoeveel elektraleidingen door een gemiddeld huis lopen maar nu we alles vernieuwen, zie je ze ineens overal verschijnen. Dat brengt ook heel veel keuzes met zich mee: wil je een enkele of dubbele stopcontact, en waar moet die precies komen? Komen er nog spotjes in het plafond en zo ja, waar? Op welke punten moet de buitenverlichting komen en waar je wil voortaan de Prius opladen? Keuze, keuzes – het is soms om gek van te worden!

  

  Het daklicht in de woonkamer.

Een tegenvallertje deze week: het rookkanaal is geïnspecteerd en onvoldoende bevonden. Daar moeten we nu een slimme oplossing op vinden, want die houtkachel is een grote wens. Gelukkig loopt er parallel aan het eerste rookkanaal een tweede dat deels openligt maar met een goed geïsoleerde kachelbuis en nieuwe (prefab) schoorsteen waarschijnlijk prima te gebruiken is. Het kauwennest is in ieder geval verwijderd – 45 euro kostte het kreng! – samen met een rottend vogel lijk … De geur was echt verschrikkelijk; zelfs de schoorsteenveger ging bijna spontaan over zijn nek. Wel of geen ander rookkanaal: binnenkort komt er een kap op de schoorsteen zodat we volgend jaar geen ongenode logeetjes hebben!