De laatste week vindt een ware transformatie plaats. De ruimtes in huis worden in rap tempo echte kamers. Dat komt door twee dingen. Ten eerste wordt het elektra aangelegd door Jelle, waardoor we steeds na moeten denken hoe we de boel gaan indelen – waar komt een lamp, waar komt een stopcontact. Daardoor zien we nu als het ware de meubels al staan als we door de lege ruimtes lopen. Ten tweede worden de muren van gipsplaat voorzien, waardoor ze in een klap heuse muren worden in plaats van raamwerken waarin isolatiemateriaal wordt gepropt.
Ook de trap staat er. Hij werd op woensdagmiddag als bouwpakket aangeleverd, zonder werkbeschrijving. Marcel gaf snel een paar tips en meldde en passant dat hij hem vrijdagochtend wilde plaatsen … Donderdagavond stonden Roger en ik met een stapel traptreden – keurig genummerd, dat wel – en de bomen waar ze in zouden moeten komen. ‘Waar zullen we beginnen?’ vroegen we ons af. Twee uur later waren we supertrots op onszelf en lag er een complete trap op de grond. Nadat de trap ook Marcels goedkeuring had gekregen, werd hij inderdaad geplaatst. Geen ladder meer – wat een luxe!
Vandaag was het weer een drukte van belang op de Bovenweg. Tegelzetter Fred kon onverwachts eerder beginnen – hoera! – en heeft met groot gevoel voor symmetrie anderhalve muur met witte wandtegels bekleed. Voormalige buurman Leo heeft samen met zijn broer Jan de oude voegen van de zijgevel en voorgevel eruit geslepen. Later in de week zullen zij ze van nieuwe voegen voorzien , zodat we er zeker van kunnen zijn dat de gevels waterdicht zijn (en er veel beter uitzien bovendien). En natuurlijk waren Marcel en Arjen ook druk in de weer met nog meer gipsplaten. Drukte, herrie, tienduizend vragen – zal ik vanuit de muur of het raam tegelen; welke kleur voeg wil je; kan deze muur dicht? – maar het is het allemaal waard. Want het is een magisch gevoel als alle puzzelstukjes in elkaar vallen en je een nieuw thuis geboren ziet worden.
Bouwen aan de Bovenweg 