Schuimen!

Maandagochtend, 06:45 uur. De schuimbetonners stonden voor de deur!

Ter voorbereiding op hun werkzaamheden stonden de week en het weekend ervoor in het teken van alvast leidingen leggen (gas, water, elektra). Daarna moest de vloer worden ‘ingepakt’ met een laag dunne plastic folie.

Schuimbeton bestaat uit een mengsel van lucht, fijn zand, cementmortel en water. Hieraan wordt een schuimmiddel toegevoegd waardoor je een soort mousse krijgt die zich heel geleidelijk verspreidt over een vloeroppervlak. Het is licht van gewicht, niet giftig en volledig recyclebaar, en geeft een hoge isolatiewaarde (1,0 rc waarde per 10 cm schuimbeton). Daarom vonden wij het prima passen in ons streven om zo duurzaam mogelijk te isoleren binnen de beperkingen van een oud huis met een kwetsbare fundering.

Voor het storten moest de gehele vloer worden ingepakt in een dunne plastic folie. Als het schuimbeton direct in contact zou komen met het zand dat wij als ondergrond hebben, zou het te snel zijn vocht kunnen verliezen (het water loopt weg in het zand) en zouden de bubbels ‘dood’ kunnen slaan. De weersverwachting voor maandag voorspelde bovendien veel regen, daarom had betonman Joost ons zaterdag het advies gegeven om een dekzeil te spannen over de vloer in de uitbouw, om zowel het gelegde plastic als het gestorte beton droog te houden. Dus bouwden Roger en Bart zondag een mooie, blauwe tent, kunstig vastgemaakt aan een omgekeerde kruiwagen, de latten van de nieuwe fundering en het dak van de bestaande woning.

Zondagmiddag lagen Roger en ik gezellig plastic uit te rollen, knippen en plakken in de blauwe tent. De motregen tikte zachtjes tegen het zeil en de achterburen hadden een ‘Foute 100’ feest, waardoor we afwisselend Village People, André Hazes en Tavares als achtergrondmuziek hadden. “Een uurtje werk”, had Joost gezegd. Vier uur (en wat frustraties) later bekeken we ons werk met trots. Het was klaar – het beton kon komen!

Maandagochtend vroeg begonnen de schuimbetonners met de voorbereidingen: latten op maat afzagen, meetapparatuur klaarzetten en het plastic nalopen. Om 07:30 uur arriveerde een enorme betonwagen vol vers beton. Dat moest worden overgegoten in het reservoir van de schuimbetonmannen en toen kon eindelijk de pomp aan.

De maat van Joost begon met een slang de vloer van de nieuwe badkamer te vullen. Hij stond tot zijn enkels in een substantie die het meeste weg had van vloeibare chocolademousse, maar dan lichtgrijs van kleur. Het liep heel langzaam maar wel gestaag door naar de rest van het huis. Binnen iets meer dan twee uur was het klaar: er lag toen 28 kuub schuimbeton in een keurige laag van 30 cm over de begane grond. We hadden weer een vloer!

Het beton moet twee dagen drogen, dan kun je er weer overheen lopen. Als je er nu op zou lopen, zak je weg – zoals een buurkat ontdekte. Ik had de wanhoop op zijn gezicht willen zien toen bleek dat de vloer onder zijn pootjes verdween!