Woensdagochtend begon Herman met graven. Eerst was de binnenkant van het bestaande huis aan de beurt. Met uiterste precisie en bijna gracieus wist hij de toch wel heftige machine tussen de muren door te manoeuvreren. Toen hij klaar was, haalde ik opgelucht adem: mijn nachtmerriescenario van een graafmachine die door de muren denderde, was gelukkig geen werkelijkheid geworden!
De grond die uit de woning kwam, werd zorgvuldig op een hoopje geschoven. Naarmate de middag vorderde, werd de hoop een steeds hogere berg maar gelukkig paste het nog prima in de tuin. Een dag later – Hemelvaartsdag – werden we verrast met opnieuw activiteit op de Bovenweg. Nu werd de fundering van de uitbouw uitgegraven. Zo werden voor het eerst de contouren van het nieuwe huis zichtbaar. We gingen met Henk in ‘de badkamer’ staan, om de precieze lengte op te meten. Daarna liepen we trots door ‘de slaapkamer’ en eindigden in ‘de woonkamer’. Nu de muren nog…
Binnenshuis is het een grote zandbak. Dat blijft zo totdat het schuimbeton over twee weken gestort wordt. In de moestuin beginnen de geëvacueerde aardbeien spontaan te bloeien. Uit pure dankbaarheid, denk ik, nu de grote berg zand hun overgebleven maatjes volledig heeft bedolven.
Deze week de bouwplaats opruimen. We hebben in de zinderende hitte stapels oude bakstenen van boven bij het huis naar beneden in de moestuin gesjouwd. Alle restanten kunnen samen met het hout in de nieuwe puinbak. Dan is het allemaal wat overzichtelijker en kunnen we nog beter bij de nieuwe koffiecorner. Misschien wordt het wel een nieuwe trend: filterkoffie geserveerd in plastic bekers, in een ouderwetse bouwkeet. Authentiek!
Bouwen aan de Bovenweg 