Nog minder dan een week voor V-Day. ’s Nachts maakt lichte paniek zich meester van mijn gedachten. Al die dozen die ik nog moet inpakken en de kasten die ik nog via Marktplaats wil slijten … Nachtmerries krijg ik ervan!
Overdag komt de stress in oprispingen. Ik pak de krant uit de brievenbus en denk: “*#$! Ook nog doorgeven!” en kom daarna tot de ontdekking dat het abonnement gekoppeld is aan een oud mailadres, waardoor ik het niet meteen online kan regelen maar twee uur moet wachten om te bellen. Dan ben ik het natuurlijk allang weer vergeten, dus leg ik een briefje met ‘Volkskrant’ op mijn toetsenbord. Dat leg ik opzij omdat ik even snel iets moet opzoeken, dan belt er iemand, moet er een deadline gehaald worden, boodschappen worden gedaan. Dan is het 17 uur geweest en moet ik weer tot de volgende dag wachten om te bellen. Zo schiet het natuurlijk niet op …
Gelukkig verloopt de voorgang aan de Bovenweg wel gestaag, als breekt ook daar soms even de paniek uit bij kleine en minder kleine tegenvallers. Zo is de keuken geleverd – winst! – maar is het aanrechtblad 5 cm te smal, waardoor we een kier aan de achterkant hebben. En ontbreken de plinten nog; die waren niet meegeleverd. En lekt de afvoer. En passen de afvalbakjes niet … De leverancier heeft beterschap beloofd.
Zo zie je niets van de gebreken
Maar: de positieve berichten zijn gelukkig in de meerderheid. Ziggo doet nu zijn uiterste best door maar liefst twee nieuwe aansluitingspakketten te sturen. En ook ons oude, vertrouwde vaste telefoonnummer is sinds gisteren weer in de lucht. We hebben weer bijna overal licht en stopcontacten die het doen. Dat is lang geleden! Ik heb inmiddels ook de laatste stopcontacten gevonden die stukadoor Remco had verstopt: ik was bijna een uur bezig om de laag van 3cm gips weg te poeren, maar ze zijn terecht. De douche is geïnstalleerd en de wasmeubel aangesloten. Het lijkt wel een huis 🙂
Helpers bieden zich spontaan aan om te schilderen, behangen, schroeven, in te pakken en koken. Superlief! Ik ga regelmatig naar bed met een gevoel van grote dankbaarheid dat we zulke fijne mensen om ons heen hebben. Dan slaap ik als een blok, totdat de dozen me weer wakker maken. Die dozen, al die dozen …
Ik ga gauw verder met inpakken!
Bouwen aan de Bovenweg 